Η μόλυνση των προβάτων με παράσιτα, ιδιαίτερα του γένους Teladorsagia και Haemonchus αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα των Ελληνικών εκτροφών, με άμεσες συνέπειες στην παραγωγή γάλατος και κρέατος. Η αλόγιστη χρήση των αντιπαρασιτικών φαρμάκων, στα πλαίσια των προγραμμάτων αποπαρασιτισμού, συνετέλεσε στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών παρασίτων. Η χορήγηση των ίδιων αντιπαρασιτικών σκευασμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα σε συνδυασμό με την υπό-δοσολογία των φαρμάκων έχει επιταχύνει την διαδικασία φυσικής επιλογής και έχει ως αποτέλεσμα την επικράτηση των παρασίτων εκείνων, τα οποία είναι πλέον σε θέση να επιζήσουν έναντι των αντιπαρασιτικών φαρμάκων.

Η υπό-δοσολογία λόγω λανθασμένων εκτιμήσεων βάρους, μπορεί να σημαίνει ότι πολύ συχνά δίνεται μία μικρή ποσότητα φαρμάκου, κάτι το οποίο πιθανόν να μην είναι επαρκές για να δράσει σε όλα τα παράσιτα στο πεπτικό σύστημα του προβάτου. Ως εκ τούτου, μερικά παράσιτα εκτείθενται σε μία συγκέντρωση φαρμάκου μικρότερη από τη θανατηφόρα δοση του αντιπαρασιτικού, αναπτύσσοντας ανθεκτικότητα σε μελλοντικούς αποπαρασιτισμούς.